محله کاراکوی

محله کاراکوی Karaköy

آدرس بر روی نقشه :

محله کاراکوی

مسیر دسترسی :

ایستگاه تراموا ایستگاه Karaköy در خط T1

توضیحات :

کاراکوی، نام امروزی گالاتا باستان، یک محله تجاری در منطقه بی اوغلو استانبول، ترکیه است که در بخش شمالی دهانه شاخ طلایی در سمت اروپایی بسفر واقع شده است.

کاراکوی یکی از قدیمی ترین و تاریخی ترین محله های شهر است و امروزه یک مرکز تجاری و مرکز حمل و نقل مهم است. این مکان از طریق خیابان هایی که از میدان کاراکوی سرچشمه می گیرند با محله های اطراف در ارتباط است. پل گالاتا، کاراکوی را به امینونو در جنوب غربی، خیابان ترسانه، آن را به آزاپکاپی در غرب، خیابان وویودا، آن را به شیشانه در شمال غربی، خیابان یوکسک، آن را را به بی اوغلو در شمال، خیابان کمرالتی و خیابان نکاتی‌بی، کاراکوی را در شمال به توپهان متصل می‌کند.

این محله، محله ای تجاری است که در ابتدا مرکز استقرار بانک ها و شرکت های بیمه در قرن نوزدهم بود. امروزه نیز کاراکوی محل استقرار تامین کنندگان قطعات مکانیکی، الکتریکی، لوله کشی و الکترونیکی است.

معنای لغوی کاراکوی

کلمه Karaköy ترکیبی از "Kara" و "köy" است. «کارا» احتمالاً از کلمه ترکی Karay گرفته شده است که به یک جامعه یهودی ترک زبان به نام کریمه کریمه اشاره دارد. زمانی اکثریت مردمی که در این ناحیه زندگی می کردند، قرائیان بودند. اما در زبان ترکی امروزی «کارا» در مناطق روستایی به معنای سیاه یا تاریک است. "Köy" به معنای روستا است.

تاریخچه کاراکوی

کاراکوی از زمان بیزانس زمانی که ساحل شمالی شاخ طلایی یک سکونتگاه جداگانه بود، در آن سوی شاخ طلایی از قسطنطنیه، یک منطقه بندری بوده است. پس از فتح مجدد شهر از امپراتوری لاتین در سال 1261، امپراتور بیزانس به تجار جنوا اجازه سکونت و تجارت در این مکان را به عنوان بخشی از یک پیمان دفاعی داد.

این منطقه به سرعت توسعه یافت و جنواها برای محافظت از خود و انبارهایشان استحکامات محکمی ساختند. قطعاتی از دیوارهای جنوا هنوز قابل مشاهده است، اما برج گالاتا، بلندترین و محکم ترین نقطه این منطقه است، در قرن پانزدهم، گالاتا مانند یک شهر ایتالیایی به نظر می رسید.

منطقه ای از عقاید مختلف

در سال 1455، درست پس از فتح قسطنطنیه، این ناحیه دارای سه دسته از ساکنان بود: بازرگانان موقتی از جنوا، ونیزی و کاتالان. جنوا دارای تابعیت عثمانی؛ یونانیان، ارمنیان و یهودیان بودند. ترکیب جمعیت در مدت زمان کوتاهی تغییر کرد و طبق سرشماری سال 1478 تقریباً نیمی از جمعیت این ناحیه مسلمان بودند. از سال 1500 به بعد، یهودیان سفاردی بیشتری در اینجا ساکن شدند که از تفتیش عقاید در اسپانیا فرار کرده بودند.

شاعر فرانسوی آندره شنیر در سال 1762 در کاراکوی به دنیا آمد، پدرش تاجر و دیپلمات فرانسوی و مادرش یونانی عثمانی بود.

هنگامی که نیروهای بریتانیایی، فرانسوی و ایتالیایی متفقین برای جنگیدن در جنگ کریمه (1854-1856) به استانبول آمدند، کاراکوی موج دوم ورود مسیحیان را تجربه کرد. نبود اسکله تخلیه نیروها و تجهیزات نظامی را با مشکل مواجه می کرد. در سال 1879، یک شرکت فرانسوی امتیاز ساخت اسکله در کاراکوی را گرفت که در سال 1895 تکمیل شد.

در دهه آخر قرن نوزدهم، کاراکوی به یک منطقه بانکی تبدیل شد. بانک عثمانی در اینجا دفتر مرکزی خود را تأسیس کرد، شرکت های بیمه ایتالیایی و اتریشی شعبه هایی افتتاح کردند.

با افزایش فعالیت های تجاری در اوایل قرن بیستم، بندر با ساختمان های گمرکی، پایانه های مسافربری و انبارهای دریایی گسترش یافت. Karaköy همچنین به دلیل میخانه های یونانی خود که در امتداد اسکله ها قرار دارند مشهور شد.

پس از سال 1917، هزاران روس سفید که از انقلاب بلشویکی گریخته‌بودند، به اینجا‌ آمدند و در این منطقه مستقرشدند.

منطقه کاراکوی از لحاظ توریستی

کاراکوی به زندگی شبانه معروف است و بهترین زمان بازدید از آن بعد از غروب آفتاب است. در این محله می توانید کافه و رستوران هایی که تا دیروقت باز هستند و غالباً خانوادگی اداره می شوند را ببینید و از استراحت کردن در آنجا لذت ببرید. اگر علاقمند به گالری گردی هستید، می توانید گالری های فراوانی در کوچه و پس کوچه های این منطقه پیدا کنید.

حمام کلیج علی پاشا هم در این محله قرار دارد. پیاده‌روی و قدم‌زدن لب ساحل محله کاراکوی نیز از لذت خوبی برخورداراست. مخصوصاً اگر قبل از تاریکی هوا حواستان به برج دختر و پل گالاتا باشد و از زیبایی های آن لذت ببرید.