کاخ توپکاپی

کاخ توپکاپی

آدرس :

استانبول، منطقه فاتیح، محله جانکورتاران، کاخ توپکاپی

آدرس روی نقشه :

;

ساعات کاری :

9 صبح تا 16.30 عصر - سه شنبه ها تعطیل است.

مسیر دسترسی :

ایستگاه تراموا Sultanahmet در خط T1

کاخ توپکاپی در منطقه تاریخی استانبول و در همسایگی دریای مرمره و تنگه بسفر، به فاصله چند قدمی از موزه ایاصوفیه قرار گرفته است. این کاخ Topkapi اقامتگاه پیشین و جلوس گاه دولت سلاطین عثمانی بوده است.

این قصر که در سال 1462 به دست Mehmet فاتح آغاز به کار گردید و به وسیله سلطان سلیمان گسترش یافت تا این که به شهر مینیاتوری متشکل از مساجد، کتابخانه ها، اصطبل ها، آشپزخانه ها، مدارس، ضرابخانه همایونی، خزانه ها، سربازخانه ها، اسلحه خانه ها، دفاتر دولتی و سالن های نمایش تبدیل شد. در دوران شکوهش جمعیتی حدود 4000 نفر در این منطقه زندگی می کردند. سلطان عبدل المسیت (Mecit)  در سال 1853 به کاخ تازه ساخته ای که Dolmabahace نام داشت، نقل مکان کرد و در سال 1909، کاخ توپکاپی Topkapi کاملا به حال خود رها شد.

در سال 1924، این کاخ به موزه بدل شد و از آن زمان به بعد دستخوش برنامه های مداوم ترمیم بوده است. این مکان از معروف ترین جاذبه های توریستی شهر استانبول به شمار می رود. اگر زمان لازم برای دیدن تمامی نقاط این قصر باشکوه را ندارید پیشنهاد می شود که حتما حرمسرا، خزانه و ردای مقدس Holy Mantle را از نظر بگذرانید.

کاخ توپکاپی Topkapi

توپکاپی به معنای دروازه توپ است و وجه تسمیه آن توپ های جنگی بزرگی بود که در بیرون دروازه ها قرار داشت. این کاخ نه تنها محل اسکان افراد حکومتی به حساب می آمد، بلکه در حدود 400 سال مرکز اداری، آموزشی و هنری امپراطوری عثمانی نیز بود. این کاخ همواره در تمامی دوران شکوه و عظمت خود را حفظ کرده است.

ساختار کاخ توپکاپی

قصر به عنوان مجموعه ای از حیاط هایی که با دروازه های تشریفاتی به یکدیگر مربوط‌میشدند، در نظر گرفته‌شده‌است. با گذر از دروازه شاهنشاهی Imperial Gate (ساخته شده در سال 1478 میلادی) وارد باغ چوبی اولین حیاط میشوید. در سمت چپتان کلیسای بیزانتین Haghia Eirene (آرامش الهی) قرار دارد که پس از نابودی در آتش همراه با Haghia Sophia در سال 532 بار دیگر نوسازی شد. این محدوده پس از شکست گروه نظامیانی محافظ سلطان (در زمان خدمت خود در کاخ، از آنجا بعنوان محوطه تجمعشان استفاده می کردند)، تحت نام Court of Janissaries نیز شناخته می شود.

این حیاط عمومی، نانوایی، اسلحه خانه و ضرابخانه کاخ را در خود جای داده است. در گوشه انتهایی سمت راست آن دفتر صدور بلیط است که پیش از این بعنوان زندان مورد استفاده قرار می گرفته است. چشمه این حیاط به چشمه جلاد معروف است. چراکه در همین چشمه بود که جلاد پس از اجرای احکام خود، دستان و شمشیرش را میشست. نمونه های کارهای دستی جلادها را می توان حک شده بر دروازه ی شاهنشاهی مشاهده کرد.

دروازه متحرک سلطنتی که بیشتر به Orta Kapi یا دروازه ی وسط، شهرت دارد، تنها سلطان سوار بر اسب اجازه عبور  را داشت. دیگران بایستی از اسب پیاده می شدند و تعظیم می کردند پس از آن به حیاط دوم که به Court of Divan معروف است، وارد می شدند. نام این حیاط به واسطه نام مشاور امپراطوری که Divan نامیده‌می‌شد، نامگذاری شده‌است. مشاور امپراطوری از این مکان امپراطوری عثمانی را اداره می کرد.

خیابان های کاخ توپکاپی

پنج خیابان در داخل این کاخ وجود دارد. در سمت راست آشپزخانه‌های قصر قرار دارند. این آَشپزخانه‌ها شامل مجموعه‌ای از کریستال‌های اروپایی، ظروف چینی و ظروف میهمانداری‌های عثمانی می‌باشد. مستقیم که برویم دروازه مزین White Eunuchd قرار دارد که به حیاط سوم ختم می شود. خیابان سمت چپی به برج Divan Tower ختم می شود. در زیر آن تالار مشاوره و دفتر وزیر اعظم قرار دارد.

حرمسرا خانه خصوصی سلطان، مادر، همسران و معشوقه های سلطان است. مجموعه تاریک، پلکان ها، راهروها و حیاط های آن، تالارهای خانه سلطنتی و دنیایی از جاه طلبی، حسادت و دسیسه را پنهان می نمود. از دروازه کالسکه (Crriage Gate)، تنها زنان سوار بر کالسکه های خود عبور می کردند. تنها مرد مذکری که اجازه داشت وارد حرمسرا شود Black Eunuchs (خواجه ی سیاه حرمسرا) مسئول مدیریت و امنیت حرمسرا بود.

محل سکونت کاخ توپکاپی

محل سکونت آنها به حیاط خواجه های حرمسرا (Courtyard of the Black Eunuchs) در پشت دروازه باز میشد. پنجره های ستون‌بندی‌شده در سمت چپ نشانه ای از اتاق های کوچک آنها بوده‌است. چوب هایی که بر دیوار آویزان بودند برای تنبیه خطاکاران مورد استفاده قرار می گرفت. این تنبیه در مورد تازه کارها الزامی بود. راهروی باریکی که پر از طاقچه هایی برای قرار دادن طبقه ای غذا است، به حیاط خدمت کاران زن منتهی می شود و از آنجا می توانید به آپارتمان های والدہی سلطان Apartments of Valid e Sultan (مادر پادشاه که در زمان خود از قدرتمندترین زنان حرمسرا به حساب می آمد) وارد شوید.

اتاق نشیمن دوار او با کاشی های Kutahya قرن هفدهم پوشیده و با چشم اندازهای دیدنی تزیین شده است. صحنی بلند که با دو ستون متشکل از کاناپه ها و یک میز ناهار خوری کوتاه تزیین شده است. درب سمت چپ در پشت آتشدان، به تالار خواب مادر سلطان ختم می شود. تختی زر اندود سایبان‌دار و بدل چینی گلدار مزین به رنگ‌های فیروزه ای، آبی و قرمز در آن قرار دارد.

عبادت گاهی در اتاق مجاور وجود دارد که منظره هایی از مکه و مدینه در آن به چشم میخورد. درب سمت راست به آپارتمان خود سلطان منتهی می شود. در ابتدا با گذر از ورودی به تالارهای حمام سلطنتی وارد می‌شوید که توسط ستان طراحی شده‌است. تالارهای استحمام یک شکل بوده اما برای سلطان و مادرش دو تالار مجزا وجود دارد. هر یک از آنها دارای یک رختکن، یک اتاق خنک و یک اتاق داغ می باشند. سلطان توسط خدمت کاران مسن تر استحمام میشده آنگاه توسط کنیزکان جوان‌تر خشک شده و متنعم می گردید.

حرم کاخ توپکاپی

در فانتزی غرب، Harem حرمسرا مکانی با اهمیت به حساب می آید. این کلمه از واژه حرم، به معنای مکانی که سلطان و همسرانش در آن زندگی می‌کنند، گرفته‌شده‌است. بسیاری از زنان در دنیای اسلام همسران و مادران قدرت و تاثیر خاصی بر مردان شان داشتند.

بسیاری از هنرمندان معروف، تابلوهایی از دخترانی خلق می کردند که در خیال خود آنها را متصور می شدند. در حالی که هنری ماتیس در حال نقاشی از کلفت خود بود، آتاترک رای زنان را به رسمیت شناخت. هنگامی که پیکاسو در حال تقلید از نقاشی های ماتیس بود و نقاشی کردن از زنان برهنه را آغاز کرده بود، زنان ترکیه در بسیاری از موارد نظیر آموزش، با مردان از حقوق برابر برخوردار بودند. در این زمان زنان در ترکیه حق رای داشتند.

سرسرای شاهنشاهی کاخ توپکاپی

سپس وارد سرسرای شاهنشاهی (Imperial Hall) می شوید که سه فواره ی مرمرین خوش نقش و سایبان تخت شاهی که سلطان بر آن تکیه میزده و از موسیقی و شادی کلفتان خود لذت می برده، در آن قرار دارد.

سالن پرجلوه مورات سوم (Salon of Murat III)، با کفپوش منبت کاری شده‌است. کاشی ها، فواره ها، میل های سایبان دار و سقف گنبد به گونه ای با شکوه مزین شده‌اند. دورترین کنج سالن به کتاب خانه احمد اول منتهی می شود. این کتابخانه مزین به درهای قفسه ای و پشت دری های جواهر نشان و لاک مصنوعی میباشد. درب این کتابخانه به سالن پذیرایی احمد سوم، که به اتاق میوه معروف است، باز میشود. احمد سوم به پادشاه لاله معروف بوده است و هر بهاره در قصر، فستیوال لاله برگزار می کرد.

درب خروجی حرمسرا کاخ توپکاپی

درب خروجی حرمسرا از طرفی به حیاط سوم باز می‌شود و از جانب دیگر به دروازه خواجگان‌حرم راه دارد. داخل دروازه، اتاق بسیار با شکوه سریر شاهنشاهی (Arz Odasi) قرار دارد. این اتاق جایی است که سلطان سفار خارجی ها را به حضور می پذیرفت. از سمت راست به خزانه میرسید که متشکل از مجموعه‌ای بی نظیر از آثارباستانی و محصولات مصنوعی است.

آن چه میان آنها از همه بیشتر به چشم می آید، خنجر معروف کاخ توپکاپی Topkapi) با سه زمرد سبز درشت روی در قبضه و یکی بر روی در پوش ساعتی است که در انتهای قبضه قرار دارد، همچنین Spoonmaker&��#39;s Diamond الماس گلابی شکل که در میان مجموعه ای از 49 الماس ریزتر بر روکشی از طلا قرار گرفته است. از دیگر اشیای موجود می توان به سریر زراندودی که سنگ‌های قیمتی بر روی آن کار شده، یک جفت شمعدان طلای ناب با 666 الماس بر آن و محفظه عتیقه‌ای حاوی دست و بخشی از کاسه سرجان، را نام برد

ردای مقدس در کاخ توپکاپی

آن سوی حیاط نمایشگاه، مزین به ردای مقدس Pavilion of Holy Mantle است. این غرفه ها یادگارهای مقدس از حضرت محمد(ص) است. این یادگارها شامل چند عدد از موهای ریش ایشان می شود. در نتیجه جایگاه مذهبی بسیار با اهمیتی برای مسلمانان به شمار می آید. حیاط چهارم متشکل از غرفه‌های زیبا، تراس‌ها و رستوران و کافی شاپ همراه با چشم اندازهای بینظیری از بوسفور است.

امپراطور ایران، نادر شاه، سریر جواهر نشان زیبایی برای امپراطور عثمانی فرستاد. در مقابل استانبول هم خنجر کاخ توپکاپی را به ایران گسیل داشت. فرستادگان خنجر، در  مسیر ایران، دریافتند که نادر شاه در گذشته است، بنابراین به ناگاه تصمیم گرفتند که  خنجر را نگاه داشته و آن را همراه با خود به  وطن بازگردانند.